Bundan tam 3 sene önce, yani ddguclu.net henüz ismini düşünmüş ve henüz bir tasarım beğenip, Cem’in başını ağrıta ağrıta sitemi kurmuştum. O zamanlar tabi hemen bi mail hesabı açmıştım gmail’dan. Ama ondan sonraki evreleri yapamadığımdan öyle yarıda kalmıştı. Geçen gün yine aklıma geldi bu ve biraz uğraş ve Cem’in yardımları ile hallettik.
Bu tamamen bir sitem yazısı.
İş yerinde kullandığım programlar ve mankafa İş Bankası BT’si yüzünden XP kullanmak zorundayım. En azından VMWare’dan bağlanıyorum da arada Mac OS X’e kaçma fırsatım oluyor.
Yakın bir zamanda, yani 2 gün önce, kız arkadaşımın babaannesine yemeğe gittim. Bu ilk tanışmamız olduğundan hem babaannesi hem de kız arkadaşım biraz gergindi başlarda ama sonra onlar da açıldı. Ben pek gergin değildim ama dikkatli olduğumu söyleyebilirim. Düşünün ki, hiç tanımadığınız birinin evine gidiyorsunuz ve bu kişi size birsürü hazırlık yapmış; mahcup olma korkunuz olur birazcık da olsa.
Buradan yukarıdaki yetkililere seslenmek istiyorum: ‘Tamam, insan ırkı olarak dünyamızın içine ediyor olabiliriz ama 1 günde de kış getirilmez ki yahu’
Kimden dinlerseniz dinleyin, şarkı sözleri o kadar harika ki, sizi büyülemeye yetiyor.
İster Bülent Ortaçgil’den,
İster Levent Yüksel’den,
ve hatta isterseniz de Müslüm Gürses’ten dinleyin.
Son günlerde bunu düşünmek ve hatta ta derinde hissetmek için vaktim oldu. İş, güç vs. derken insan özlemeye vakit nasıl bulabiliyor şaşıyorsunuz, yaşayana kadar da bilemiyorsunuz. Eğer birine özlem duyuyorsanız, bu ne iş dinliyor, ne zaman dinliyor… Zaman dinlemiyor çünkü duruyor…
Son zamanlarda yaşadığım bir problemi kendimce çözümleri ile yazmak istedim. Bu sorunun sebebi, yani işteyken uykunuzun gelmesi ve kafanızın oraya buraya düşmesi, bir önceki gece ya çok geç uyumuşsunuzdur, ya çalıştığınız ortam biraz sıcak ve sessizdir ya da çok fazla iş yoktur ve boş boş oturuyorsunuzdur; ki bu sonuncusunun uykuyla alakası bile yoktur. Bir önceki gün 15 saat uyuyun isterseniz (öyle bir zaman yok tabi de) yine de bu son dediğimi yaşamanız çok olası. Mesela bir işlem yapmaya başladınız ve bunu yapmaya başladıktan sonra beklemeniz gereken yerler var, öyle ekrana boş boş bakıyorsunuz; gözleriniz ağırlaşmaya, kafanızı ayakta tutamamaya başlıyorsunuz. Hele ki benim gibi yeni başlamışsanız işe, bu durum eğitmeninizi izlerken de olabilir. Çok feci bir durumdur, kafanızın düştüğü zamanların herhangi birinde eğitmeninize çarparsanız komik de olabilir 🙂
Çalışmaya başladıktan sonra, insan boş zamanlarında deniz, havuz, güneş vb. aktiviteleri neden yapmadığını, evde malak malak oturduğunu keşke sorgulasa 🙂 Çalışmaya başlayalı 3 hafta oldu; taşınma, işe alışma derken yaz geçiyor ve ben yine denize ya da havuza gidememiş olarak bu yazı da geçiriyorken, bu hafta sonu annemin yanına Şile’ye gittim. Cumartesi günü aniden çıkan ama çok çok verimli olan eğitim nedeni ile sadece 1 gün ‘denize’ girme fırsatı buladildim.
Yükleniyor ...
Son Yorumler