Hayata, yine yeni yeniden :)

Kısa ve öz bir yazı olacak.

Hani bunu söylüyorum ki okumanızı sağlayabileyim. Ya da etkili bir soruyla başlayabilirdim bunun için. Neyse 🙂

Hayatınızın yeniden başlayacağını hiç düşündünüz mü? (Haha, dayanamadım sordum işte!),

Konumuz bunlarla birazcık alakalı. (Evet şu anda da size okumayın sıkıcı bir yazı olacak dedim, evet yaptım bunu)

Askerden çıkan bir kişi işte bu gibi çalkantılarla boğuşuyor. Hatta evlilik hazırlıkları yapacak ve iş arayacak biri…

Askerlikle ilgili genel ve uzun bir yazı tabii ki yazacağım ama ondan önce çok daha önemli birkaç teşekkür etmeliyim.

 

İşte başlıyorum…

 

Bana bu askerlik süresince her saniye destek veren arkadaşım, dostum, sevgilim, aşkım ve yakın zamanda eşim olacak kişiye, Merve’ye sizlerin önünde tekrar tekrar teşekkür ediyorum. Bana gerçekten karşılıksız bir sabırla direndiği ve pireyi deve yapan karakterimle baş etmeyi becerebildiği için. Bana gelecekte sahip olacaklarımı sürekli hatırlatıp moral verdiği için. Çok seviyorum seni güzellik 🙂

İkinci teşekkür annecik sana, Sevinç hanım size yani 🙂 Dönem dönem kaprislerime direnip bana sürekli askerliğin biteceğini hatırlattığın için. (Niye sürekli yapıyorsun ki, insan geriliyo yani 🙂 )

Onun mesleğinin ne kadar değerli olduğunu askerlik sayesinde anladım. Her daim sakin kalıp, bana moral verdiği için babama, Hüseyin Güçlü’ye çok teşekkür ediyorum.

Serap ve Sabri ve Ulaş Saydam ailesi. Sizle konuşmak beni kesinlikle rahatlatıyor. Ve dahi mutlu ediyor. Teşekkür ederim.

Serhat ve Esin ve kuzucuk (Zeynep). Dayı, desteğin olmasaydı belki askerlik boyunca bir bilgisayar başında yazıcı olacaktım. Ama çok güzel bir duyguyu, öğretmenliği tattım. Sağolun… Gerçekten…

Zehra, Ali ve Tolga Büzrüç, Zeynep Güçlü, Fethullah, Fazilet ve Serdar Kayra… düşüncelerinizle beni mutlu ettiniz. Teşekkürler.

 

Ve tabii arkadaşlarım Gülşah ve İso, Cem, Cihan, Sevim, Deniz, Gökhan ve ismini yazamadığım ama beni sürekli hatırlayan ve soran şahsiyetler hepinize çooook teşekkür ederim.

 

Çünkü sizler olmasanız, bir karış toprağını dahi bilmediğim bu memlekette yalnız kalır, kaybolur ve belki unutulurdum.

İyi ki varsınız ve hayatımdasınız.

 

(Bu saydığım isimlerden sıkıyorsa hediye almayan çıksın. Valla silerim teşekkür falan etmem 😀 )

 

(Hande Yener – Havaalanı. Dinleyin bu parçayı ve bana gelsin 🙂 )