3 haneli yaşlar 30’lar – Baba Günlükleri 3

Konu yaş olunca hane sayısı ilk rakama göre belirleniyormuş. Daha tecrübeli, olgun insanlar hiç var olmadığım bu otuzlu yaşlar kulvarında beni bilgilendirmeye başladılar bile. Mesela artık yaşlı yerine olgun ya da tecrübeli, duruma göre yaşça büyük gibi yuvarlak kelimeler kullanmalıymışım. Öğrenecek çok şey var bu yeni yolda…

Tabii yirmili yaşlarda bunu düşünmeme hiç gerek olmamıştı. Liseyi yeni bitirmiş, üniversite dönemini yaşamıştım 2 ile başlayan yaşlarda. Her ne kadar 29 ile 30 arasında süre olarak çok bir fark olmasa da, 21 de yirmili yaşlardı, 29’da. Hala üniversite yıllarını devam ettirebilirmişiz gibi geliyor yirmili yaşların başında da sonunda da.

Aslında kızlarım bana tam da istediğim yaşta geldiler; tamam belki bir sene erken ama fark etmez, yirmili yaş günlerimin hiçbirinde (anne karnı hariç) olmadıkları için plan dahilinde olduklarını söyleyebilirim. Otuzlu yaşlara kadar yapılan planlar biraz da hayata adapte olma planları sanırım. Sonrasındakiler biraz daha hayata yön verme ve bildiklerini aktarmayla ilgili.

Kafanız biraz karıştı sanırım. Eğer böyle ise normal; benim de karışmış durumda ve bunu size geçirmiş olmam çok normal. Hayatı çözdüğümü düşündüğüm yirmili yaşlar bitti. Şimdi hayattan zevk almak için önümde bambaşka bir yol var. Bu yol beraberinde onlarca soruyu getiriyor. İşe giriş mülakatı gibi. Kendimi beş on sene sonra nerede görüyorum?

Kızlarımın gelecekte ne olacaklarına dair bir planım var mı? Ne zaman okula başlayacaklar? Ne zaman yüzme eğitimi verelim? Hangi sporu yapmalarını teşvik edelim? Keman mı çalsalar yoksa piyano mu? Rock müzik mi sevsinler ama halk müziği de dinlesinler mi? Din eğitimini ne aşamada vermeli, sorgulama yetilerini kaybettirmeden? Erkek arkadaş… dur dur bir saniye, nasıl buraya geldik!!!

Bu sadece kızlarımla ilgili sorularım. Kendimle ilgili de  bir bu kadar daha var. Artık otuzlu yaşlarda olduğuma göre 50’li yaşları düşünerek plan yapabilirim çünkü önümde ulaşılacak bir “check point” yok. Bitirecek bir üniversite, girilecek bir ilk iş, evlenilecek bir eş ya da dünyaya getirilecek bir çocuk, pardon iki 🙂 Ama insan farklı şeyler soruyor kendine. İşimden, yaşadığım şehirden memnun muyum? Hobilerime daha fazla nasıl zaman ayırabilirim? Dünyayı daha hızlı nasıl gezebilirim? vs. vs.

Otuzlu yaşlara gelecek arkadaşlar, çok bir şey değişmiyormuş kafa olarak. Öyle her şeyi bırakıp Ege’ye yerleşip, dünyayı falan dolaşma planları yapıyorsunuz. Yani yirmili yaşlarda ne istiyorsanız hala aynı şeyler isteniyor 🙂

Neyse, bu yıl doğum günü hediyem belli sanırım, iki minik, güzel, şapşik kız… İyi ki doğmuşlar, iyi ki ailemize katılmışlar…